Eindelijk bericht vanuit Pretoria
Blijf op de hoogte en volg Lisanne
27 Maart 2014 | Zuid-Afrika, Pretoria
Het heeft even geduurd, maar ik heb eindelijk de mogelijkheid om iets van me te laten horen! Excuses voor ieder die nerveus het nieuws in de gaten heeft gehouden of er niet nóg een vliegtuig van de radar is verdwenen. Ik heb oude telefoons mee en helaas geen contacten op mn simkaart opgeslagen. Sinds gister heb ik eindelijk internet op mijn laptop, maar helaas nog geen whatsapp op mijn telefoon.
Na een reis van 17 uur ben ik geland in Johannesburg, vanuit daar ben ik met de taxi naar Pretoria gebracht, waar Michiel en Fabienne al zaten. Ik heb een prima kamertje, met een eigen badkamer, keukentje met 2 pitjes en een bord, 2 messen en een pollepel. Maar met z’n drieën hebben we in ieder geval genoeg servies om mee te koken en te eten. Die zaterdag was er een punchparty in de tuin van de campus, met erg veel zuid afrikanen. De verschillende verdiepingen streden om de eerste prijs voor hun punch, een zeer serieuze zaak voor de macho mannen, inclusief versierde glitter tafels.
Zondag zijn we naar het Rhino and Lion nature reserve geweest. Dit is een semi wild life park, de katachtigen zijn afgezonderd en hebben allemaal een eigen gebied. En de rest van de dieren lopen in het overige gebied rond. Ze worden wat bijgevoerd, zodat ze langs de wegen staan, waardoor we bijna elk dier al hebben. Een oefening voor een echte safari. Er was ook nog een babycreche waar ze o.a. een wit leeuwen welpje en een baby jaguar hadden, erg schattig natuurlijk maar wel super toeristisch.
Maandag hebben we ons gemeld bij het ziekenhuis waar we veel formulieren hebben ingevuld, het was vooral belangrijk dat we goed verzekerd waren. En dinsdag hadden we onze eerste dag, Fabienne, Emma (een studente uit Amsterdam) en ik doen alle drie het coschap chirurgie. We werden toen we ons meldden, bij een klasje gedumpt waar we van 7:15 tot 9:00 iedere ochtend college hebben, daarna zijn we meegegaan naar “the theatre”,de operatiekamers. We hebben onze ogen uitgekeken. We moesten ons hijsen in veel te grote verwassen pakjes die het meest op een gevangenis outfit lijkt. Met haarnetjes om onze schoenen omdat er geen klompen zijn en tape om de te grote broeken omhoog te houden, zijn we de OK binnengestapt. Daar waren zo’n 20 andere studenten, de helft studerend in een hoekje van de operatiekamer, anderen met giga oorbellen in en druk met hun smartphone. Alleen de chirurg en de assistenten zijn daar serieus bezig. De chirurg had haar short vast met een kocher en de assistent had gewoon open schoenen aan met een haarnetje erom! Na een paar uur staan en niets gezien te hebben, was de operatie afgelopen en de volgende operatie ging uiteindelijk niet meer door doordat er geen zuurstoftoevoer was voor de patiënt.
Woensdags zijn we na college meegegaan met academic ward, oftewel met zo’n 10 studenten en een arts langs de patiënten gaan. Bij elke patiënt wordt er besproken wat de patiënt heeft en wat voor complicaties deze aandoening met zich mee brengt, zonder met de patiënt zelf de communiceren. Bij een patiënt hebben we zelfs alle vormen van beenamputatie van de teen tot en met de heup besproken!
Vandaag zijn we weer naar OK geweest, waar deze keer gelukkig iets minder studenten waren, allemaal studerend in de hoek en waar we bij 1 operatie zelfs alles hebben kunnen zien (een laparoscopische galblaasresectie).
De dagen in het ziekenhuis zijn kort van 7:15 tot een uur of 1, erg fijn zodat we daarna nog lekker van het weer kunnen genieten bij een zwembad bij het verblijf van andere Nederlandse studenten.
Ondertussen hebben we ook al 2 keer gebraaid! Een keer op the rooftop van onze campus, bij het verblijf van de opzichters en een keer met de andere Nederlandse studenten. Aankomend weekend gaan we vast weer braaien en verder staat een safari en een festival op de planning.
Oja en wist je dat kakkerlakpootjes in de wcpot blijven drijven? Ik werd de eerste dag na een powernapje begroet door een kakkerlak in mijn kamer! Nadat deze was platgedrukt door een slipper (uiteraard niet door mijzelf), heb ik hem door de toilet gespoeld, al waren meerdere spoelbeurten door die pootjes nodig.Gelukkig daarna geen andere kakkerlak meer gezien!
Dit verhaal is al weer veel te lang aan het worden, dus ik ga een andere keer wel weer verder. Fotos volgen ook een andere keer!
Liefs vanuit Pretoria Xx
PS Mijn zuid afrikaans nummer: (+27) 7 1 778 78 78, graag bij een smsje een naam erbij zetten:) Ik heb namelijk geen contacten. Je kan uiteraard ook wachten totdat ik whatsapp heb, maar ik weet nog niet wanneer dat is..
Na een reis van 17 uur ben ik geland in Johannesburg, vanuit daar ben ik met de taxi naar Pretoria gebracht, waar Michiel en Fabienne al zaten. Ik heb een prima kamertje, met een eigen badkamer, keukentje met 2 pitjes en een bord, 2 messen en een pollepel. Maar met z’n drieën hebben we in ieder geval genoeg servies om mee te koken en te eten. Die zaterdag was er een punchparty in de tuin van de campus, met erg veel zuid afrikanen. De verschillende verdiepingen streden om de eerste prijs voor hun punch, een zeer serieuze zaak voor de macho mannen, inclusief versierde glitter tafels.
Zondag zijn we naar het Rhino and Lion nature reserve geweest. Dit is een semi wild life park, de katachtigen zijn afgezonderd en hebben allemaal een eigen gebied. En de rest van de dieren lopen in het overige gebied rond. Ze worden wat bijgevoerd, zodat ze langs de wegen staan, waardoor we bijna elk dier al hebben. Een oefening voor een echte safari. Er was ook nog een babycreche waar ze o.a. een wit leeuwen welpje en een baby jaguar hadden, erg schattig natuurlijk maar wel super toeristisch.
Maandag hebben we ons gemeld bij het ziekenhuis waar we veel formulieren hebben ingevuld, het was vooral belangrijk dat we goed verzekerd waren. En dinsdag hadden we onze eerste dag, Fabienne, Emma (een studente uit Amsterdam) en ik doen alle drie het coschap chirurgie. We werden toen we ons meldden, bij een klasje gedumpt waar we van 7:15 tot 9:00 iedere ochtend college hebben, daarna zijn we meegegaan naar “the theatre”,de operatiekamers. We hebben onze ogen uitgekeken. We moesten ons hijsen in veel te grote verwassen pakjes die het meest op een gevangenis outfit lijkt. Met haarnetjes om onze schoenen omdat er geen klompen zijn en tape om de te grote broeken omhoog te houden, zijn we de OK binnengestapt. Daar waren zo’n 20 andere studenten, de helft studerend in een hoekje van de operatiekamer, anderen met giga oorbellen in en druk met hun smartphone. Alleen de chirurg en de assistenten zijn daar serieus bezig. De chirurg had haar short vast met een kocher en de assistent had gewoon open schoenen aan met een haarnetje erom! Na een paar uur staan en niets gezien te hebben, was de operatie afgelopen en de volgende operatie ging uiteindelijk niet meer door doordat er geen zuurstoftoevoer was voor de patiënt.
Woensdags zijn we na college meegegaan met academic ward, oftewel met zo’n 10 studenten en een arts langs de patiënten gaan. Bij elke patiënt wordt er besproken wat de patiënt heeft en wat voor complicaties deze aandoening met zich mee brengt, zonder met de patiënt zelf de communiceren. Bij een patiënt hebben we zelfs alle vormen van beenamputatie van de teen tot en met de heup besproken!
Vandaag zijn we weer naar OK geweest, waar deze keer gelukkig iets minder studenten waren, allemaal studerend in de hoek en waar we bij 1 operatie zelfs alles hebben kunnen zien (een laparoscopische galblaasresectie).
De dagen in het ziekenhuis zijn kort van 7:15 tot een uur of 1, erg fijn zodat we daarna nog lekker van het weer kunnen genieten bij een zwembad bij het verblijf van andere Nederlandse studenten.
Ondertussen hebben we ook al 2 keer gebraaid! Een keer op the rooftop van onze campus, bij het verblijf van de opzichters en een keer met de andere Nederlandse studenten. Aankomend weekend gaan we vast weer braaien en verder staat een safari en een festival op de planning.
Oja en wist je dat kakkerlakpootjes in de wcpot blijven drijven? Ik werd de eerste dag na een powernapje begroet door een kakkerlak in mijn kamer! Nadat deze was platgedrukt door een slipper (uiteraard niet door mijzelf), heb ik hem door de toilet gespoeld, al waren meerdere spoelbeurten door die pootjes nodig.Gelukkig daarna geen andere kakkerlak meer gezien!
Dit verhaal is al weer veel te lang aan het worden, dus ik ga een andere keer wel weer verder. Fotos volgen ook een andere keer!
Liefs vanuit Pretoria Xx
PS Mijn zuid afrikaans nummer: (+27) 7 1 778 78 78, graag bij een smsje een naam erbij zetten:) Ik heb namelijk geen contacten. Je kan uiteraard ook wachten totdat ik whatsapp heb, maar ik weet nog niet wanneer dat is..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
